Blog

mei 2022

Feedback aan de EU betreffende invoering Digital Covid Certificate Regulation:
"Allereerst wil ik hier mijn dankbaarheid uiten voor de mogelijkheid om feedback te geven over deze belangrijke beslissing die binnenkort genomen gaat worden. Om heel eerlijk te zijn heb ik er niet veel vertrouwen in dat het iets gaat helpen, want het betreft hier een onderdeel in een trein die inmiddels al behoorlijk wat snelheid heeft. Maar niets is onmogelijk! Dus ik doe toch mijn best om deze trein af te remmen en zelfs te stoppen.
Ik ben tegen de voorgestelde maatregelen betreffende de beperkingen om andere landen te kunnen bezoeken zonder een digitaal certificaat dat inzage geeft over de gezondheid van de betreffende burger. (Digital Covid Certificate Regulation) Deze wet mag wat mij betreft niet aangenomen worden.
De redenen die ik hiervoor aanvoer zijn dusdanig evident (...) dat het in Werkelijkheid niet te bevatten is dat dit voorstel er überhaupt ligt.
* De gezondheid van elk mens is een privé-aangelegenheid en elk mens heeft het recht om dat ook privé te houden. Van verplichte openheid van zake in deze, of controle door instanties kan dus geen sprake zijn.
* Het staat sinds 1995 in het Schengenverdrag dat Europese burgers vrij kunnen reizen, wonen en werken in de hele EU. Komt er een nieuw verdrag?
* Elk mens is soeverein over lijf en leden; er kan geen verplichting of dwang worden opgelegd om medicijnen te nemen in welke vorm dan ook.
* Terugkeren naar eigen huis en haard is een recht dat door niets en niemand belemmerd zou mogen worden.
* In de eerste instantie is elk mens een burger van zijn/haar land. Met dit digitale certificaat worden we gewild/ongewild een Europese nummer.
Intensieve menshouderij is een term die hierbij lijkt te passen.
Mensen zijn Vrije en Soevereine wezens. Iedereen. In alle zin van het woord.
Het heeft duizenden jaren geduurd maar in de afgelopen decennia mocht dit besef toch eindelijk bij een grote groep mensen een beetje doordringen! Velen over de hele wereld zijn wakker zijn geworden voor de onderdrukkende werking die uitgaat van het kerkelijke adagio: elk mens is zondig/schuldig (bewijs maar dat je dat niet bent...) Men realiseert zich de onwaarheid hiervan en omarmt zijn/haar Vrijheid. De kerken lopen leeg, halleluja!
Maar zie hier de hardnekkigheid van de macht! Ineens (...) was daar een nieuwe reden om de mens het stempel zondig/schuldig op te drukken: We besmetten elkaar met een ziekte (...) met de mogelijke dood tot gevolg (...).
Vergeten wordt dat de Vrijheid en Soevereiniteit van elk mens ook op het gebied van ziek-worden geldt.
Regels zijn er omdat ervan uitgegaan wordt dat mensen niet te vertrouwen zijn als ze 'losgelaten worden'.
Ik ken mijzelf en een heleboel anderen en ik heb geleerd dat de angst dat mensen zelf geen redelijke grenzen kunnen bewaren ongegrond is.
Hierom is het mijn aanbeveling om de rechten van de mens, zoals ze in verschillende officiële documenten worden beschreven, te respecteren en ze boven alles te handhaven.
Ik wens de hele commissie veel wijsheid toe."

Keep following your heart!

22-7-2022

Het is maandagochtend vroeg, de kinderen druppelen langzaam de BSO binnen voor een lange warme vakantiedag. Gebracht door papa of mama en soms door allebei.
Afscheid nemen is nu veel moeilijker dan op een gewone schooldag. Er worden veel kusjes en knuffels uitgewisseld. Soms vloeien er tranen en wordt er zelfs liefdevol geworsteld.
Mats wil niet dat papa weggaat. Hij huilt en probeert vast te houden. Als papa eenmaal is ontsnapt wordt het verdriet sterker. Ik loop met hem naar de garderobe en nodig hem uit op mijn schoot. Hij zit met zijn rug naar me toe waar ik over wrijf en tegelijk zachtjes heen en weer wieg. "Ja, soms is het echt moeilijk he?! Het is niet erg hoor, huil maar even."
Als je goed luistert en voelt dan merk je dat hij af en toe eventjes het intense verdriet vergeet om er het volgende moment weer volop in te zakken. Mijn intentie is om Mats helemaal de ruimte te geven om in een liefdevolle omgeving even lekker uit te huilen; die kans krijgen we niet zo gauw.Maandagochtend een week later. Ik mediteer. Ineens zit Mats weer op mijn schoot en komt de volgende vraag in mij op: 'zouden niet alle levende wezens -altijd- zo liefdevol worden omarmd en getroost als ik vorige week bij Mats deed?' Altijd. In welke ervaring je ook zit?'
Nee meestal niet door een fysiek persoon maar wel door liefdevolle Vrienden in de geestelijke wereld. En zoals Mats- helemaal in zijn ervaring en niet echt bewust van mijn aanwezigheid, zo zijn wij ons er meestal ook niet van bewust dat wij worden omarmd en getroost. We hebben wel ooit ergens gehoord dat dit zo is.Ik had de menselijke ervaring en de geestelijke ervaring tegelijkertijd; ervoer twee dimensies in een ogenblik.Alles is deel van één geheel. Het ene dient het andere. Maar het ene is zich niet altijd bewust van het andere.
Zou de zin van mens zijn zijn dat we ons bewust worden van datgene dat ons verbindt met het grote geheel. Met Liefde. De Natuur. Krachten in het leven die zijn als de liefdevolle armen om ons heen.

FF tijd voor jezelf;)